حافظ یک بیت بسیار معروف دارد که می‌گوید:

می خور که شیخ و حافظ و مفتی و محتسب – چون نیک بنگری همه تزویر می‌کنند

چند وقتی هست که دریافته‌ام در فوتبال جهان، تقریباً همه دوپینگ می‌کنند! یعنی به جز تیم‌های وابسته به خود بریتانیا، آمریکا، استرالیا، کانادا و ... و به جز تیم‌های وابسته به محور مبارزه مثل آلمان، ژاپن، اتریش و ... بقیه از یک کنار و در هر مسابقه‌ای دوپینگ می‌کنند. به عبارتی از فرانسه گرفته تا ایتالیا، اسپانیا، برزیل، تا پرتغال، هلند، آرژانتین، بلژیک و یا تیم‌های کم‌تر مطرح مثل مکزیک، رومانی یا حتی ایسلند و غیره همگی بدون استثنا دوپینگ می‌کنند.

جالب آن‌که وقتی هدایت تیم‌های فوتبال مدعی مبارزه به مربیان غیر مبارز سپرده می‌شود، حتی این تیم‌ها هم دوپینگ می‌کنند. مثلاً در همین رقابت‌های قهرمانی اروپا که اکنون در جریان است، با توجه به این‌که مربی‌گری دو تیم مجارستان و ترکیه (دو کشور مبارز) به دو فرد ایتالیایی سپرده شده، این دو تیم هم طبق تاکتیک سرمربی دوپینگ می‌کنند.

بازیکن بحث برانگیز

در کنار مسابقات فوتبال قهرمانی اروپا، اکنون مسابقات لیگ ملت‌های والیبال هم در حال برگزاری است و با توجه به حضور جمهوری ایران در این بازی‌ها، توجهات ایرانی‌ها به این مسابقات هم معطوف است.

تیم آمریکا که در سال‌های اخیر یک ابرقدرت بلامنازع در والیبال بوده، در این دوره چندان قدرتمند ظاهر نشده و حتی به ایران هم باخته؛ ژاپن که جای خود دارد.

یکی از بازیکنان حساسیت برانگیز آمریکایی، سال‌هاست که با بی دقتی گزارشگران ایرانی، نامش آشکارا اشتباه تلفظ می‌شود. این بازیکن، Mica ChrisTENson نام دارد که ایرانی‌ها همگی بدون قید و شرط او را ChrisTIANson صدا می‌زنند.

این آلمان ضعیف

مسابقات فوتبال قهرمانی اروپا این دوره در آلمان برگزار می‌شود. دقت کرده‌ام که سیاست دستگاه حاکمه‌ی جمهوری در خصوص این مسابقات، بر مبنای یک هجمه‌ی بی سابقه علیه آلمان شکل گرفته.

البته از قدیم بنای جمهوری بر همین بوده. اما این‌بار آن‌ها بی پرده‌تر حمله می‌کنند. شاید کینه‌شان از آلمان بیشتر شده.

مثلاً تقریباً در هر بخش خبری ورزشی در تلویزیون ایران، شما می‌توانید اخباری مبنی بر برگزاری ضعیف بازی‌ها از سوی آلمان مشاهده کنید! یک روز صحبت از ضعف سیستم امنیتی آلمان می‌شود (!) که به تماشاگران آشوبگر فرصت خرابکاری داده؛ یک روز صحبت از ضعف سیستم حمل و نقل آلمان می‌شود (!!!) و یک روز صحبت از کیفیت پایین زمین چمن ورزشگاه‌ها می‌شود (!!!) که باعث مصدومیت بازیکن انگلیسی شده (!) و کاربران انگلیسی فضای مجازی را مجاب کرده که آلمان صلاحیت برگزاری مسابقات را ندارد!!!!!

به هر حال اگر به رسانه‌های معتبر حکومت جهانی رجوع کنید، اثری از انتقاد نخواهید دید. ولی ظاهراً ایران با بقیه‌ی مستعمرات حکومت جهانی فرق می‌کند. یکی از اساتید دانشگاه‌های ایران معتقد است که فرق ایران با بقیه‌ی جاهای دنیا این است که ایران مستقل است!!!!!

به هر حال اگر از رسانه‌های ایران در این خصوص مدرک بخواهید، آن‌ها به شما مدرک ارائه خواهند داد. مثلاً تصاویری از صفحات اینترنتی منتشر می‌کنند که عین ادعای آن‌ها را بازتاب می‌دهد؛ یا با خبرنگاران دیگر جاهای دنیا ارتباط زنده‌ی تصویری برقرار می‌کنند تا آن‌ها هم نظرشان را تأیید کنند و یا دست آخر با "مردم" مصاحبه می‌کنند و از آن‌ها اعتراف می‌گیرند که میزبانی آلمان ضعیف بوده! شاید حتی با خود مردم آلمان هم مصاحبه شود!

یادآوری می‌کنم که حین برگزاری مسابقان جام جهانی در قطر هم تلاش مشابهی از سوی رسانه‌های ایران، البته در ابعاد بسیار محدودتر در جریان بود. احتمالاً ایرانی‌ها کشور خود را برای میزبانی مناسب‌تر می‌دانند.

صنعت فضایی

حتماً خبر دارید که در پی شهادت یک رئیس جمهور در ایران، اکنون قرار شده انتخابات تازه‌ای برگزار شود. اما به نظر می‌رسد که سؤال مردم ایران در خصوص انتخابات این باشد که مگر کاندیداهای معرفی شده با هم فرق هم می‌کنند. به عبارتی به نظر می‌رسد مردم گمان می‌کنند کاندیداها همه سر و ته یک کرباسند.

با این حال دریافته‌ام که رسانه‌های ایران و خارج ایران (کانال‌های رسانه‌ای آریایی) در تلاشند صورت سؤال را تغییر دهند. آن‌ها تلاش می‌کنند به مخاطبانشان بقبولانند که این کاندیداها قطعاً با هم فرق می‌کنند اما ممکن است (و صرفاً ممکن است!) این که چه کسی انتخاب می‌‍شود، علی‌السویه باشد.

به عبارتی آن‌ها معتقدند این افراد قطعاً با هم فرق می‌کنند؛ اگرچه ممکن است فرق نکند کدامشان انتخاب می‌شود! چرا که همه می‌دانیم رئیس جمهور در مقابل رهبر کاره‌ای نیست.

به هر حال تلویزیون جمهوری با پخش مکرر میان برنامه‌هایی با موضوع موفقیت‌های ایران در زمان "شهید رئیسی" سخت در تلاش است القا کند که "فرق می‌کند چه کسی رئیس جمهور شود".

یکی از این میان برنامه‌ها مدعی است که شهید رئیسی با "نشستن پای درد دل کارگران هپکو" مشکل آنان را حل کرده. و یا یک میان برنامه‌‌ی دیگر از موفقیت "صنعت فضایی کشور" در دوره‌ی شهید رئیسی صحبت می‌کند و ادعا می‌کند که "طبق اعتراف ناسا" ایران اکنون جزو ده کشور برتر دنیا در این صنعت است.

این میان برنامه‌ی دومی طوری از صنعت فضایی صحبت می‌کند که گویی از صنعت پرورش دام و طیور یا صنعت تولید کود شیمیایی سخن می‌راند. به عبارتی از نظر این برنامه اکنون صنعت فضایی هم برای ایرانی‌ها چیز پیش پا افتاده‌ای شده!

چندی پیش هم، پس از موفقیت ایرانی‌ها در عملیات "وعده‌ی صادق"، صادق زیبا کلام به بی‌بی‌سی فارسی گفته بود این عملیات جز شکستن هیمنه‌ی اسرائیل دستاورد دیگری نداشته؛ و منظورش این بود که این دستاورد را حتماً داشته! و از طرفی این یک دستاورد کوچک برای حکومتی مثل ایران به شمار می‌آید!